EN İYİMİZ BİLDİĞİMİZ

Yıllarca çalıştık. Hey gidi hey! dedik. Kendimize göre nice şampiyonalar kazandık.
Madalyayı önce kendi boğazımıza taktık. Ne yaman adamlardık.Her birimiz bir ligteytik.
Kendi dalımızda azimle koşturduk. Kimimiz çok ama çok çalıştık. Kimimiz çalıştırıldık.
Ekmek kapısı dedik. Sabırla sebatı bildik. Hiç durmadık. Gecemizi gündüzümüze kattık.
Ömrümüzden ömür üzerine ömürler attık. Hep akıllıydık. Bir kazandık. Bir kaybettik.
Çok ama çok İyi niyetliydik. Lütfettik. Kimine beğendirdik. Kimlerce de terkedildik.
Güvendiğimiz kolkola girdiklerimizdi. Yarışlarda birbirimizi heyecanla alkışlayanımızdık.

En kolayı söylemesi.Ne zorumuşya yazması, çizmesi. Birde olmasa zülfü yare değdirmesi.
Zor bunları uzun, uzun, anlatması. Hikayeden der kimisi. Sırtını döner gider en gerisi.
Soğuktur yoksulluğun gerçek yüzü. Yoksulluktan daha kötüsü. Zalimin yoksulluğu görmemesi.
En sevilecesi, kimin neyi nesi? Hali vakti iyicesi.Korkutur herkesi yumruğunu birde sıkması.
Sorma onlar meydanın en iyi güreşcisi. Yaşam meydanında her türlüsü. Hayat mücadele tarlası.
Çokta kolay olmaz neyi, nasıl, yenip, yenmemesi. Derin çekersin nefesi.Yarıştır neticesi.
Kimi çıktı meydana ben dedi en hası. Kiminin ki en iyisi. En kuvvetlisi. Aranıp bulunası.
Çare bu neresi? Ne bulduysan ondan, tutunması. Duyuldu yine Hoca Nasrettinin seslenmesi.

Buzağı İken Koştuğunu Gördüm

Günün birinde ciritçiler cirit oynamak için Hoca’yı meydana davet ederler.
Hoca da at yerine bir öküze biner ve meydana varır.
Hoca’nın bu hâlini gören herkes bir taraftan güler, bir taraftan
da;“Hocam, hiç öküz koşar mı, niye ata binmedin?” deyince Hoca;
“Dostlar, niçin gülersiniz, ben bunun buzağı iken koştuğunu gördüm, onun için bununla
geldim.” der.

Güvendik mazisine. Sarıldık en güzel hazinesine. Tatlı diline, güleryüzüne. Bir dinlesene.
Kulak verelim canlıların sesine. Neler bahşetmiş yaradan yeryüzüne. Çıktık hayat sahnesine.
Dikkat etmedik her birinin üstlendiği rolüne. Ağlayana,gülene.Çorağına. Mor sümbüllü bağına.
Kimi güvendi sarıldı dolma kalemine. Göremedik kiminin mürekkebi akarmış dibine. Söylemesene.
Ne diyelim yazdığı kağıdına.Kimi olmaz dedi güldü haline. Dokundurtmadı kimi en güvendiğine.
Sahip çıktı hatırlı mazisine. Kulak asmayız dediler ona, buna. Ne demişler? her işin hayırla.

İçimizdeki ses, ince, tiz. Yürüdüğümüz yol olmaz her zaman sessiz. Düşün hangi ince çizgideyiz.
Biz kendimizle aslında bir sınavdayız. İyi düşünmeliyiz.Aklın yolu yaşamda bir iz. Arar buluruz.
Ne demiş bu yazıyı yazanımız. Hangimiz en vefalımız? Yolda en iyi bineğimiz. Bizim güvendiğimiz.
En iyi yol gidip, geldiğimiz. Bizim bildiğimiz yolumuz. Oradan gider geliriz. Nereleri aşarız?
Dağ, bucak, koşarız. Dost bildiklerimize her zaman sahip çıkarız. İnandığımız doğru yoldan şaşmayız.
Her gülene aldırış etmeyiz.Önce kendine güldüğünü düşünürüz. Bir de gülene bakarız.Nasılmış deriz.

Güven Gürbüz

14 Ağustos 2024

Şebinkarahisar / Ankara