ANNELER GÜNÜNDE..

“Katıksız sevgilerin en yürekli olanıdır.
Korkmadan, cesurca ve en cömertinden..
Bir aslan gibi kükreyip,
sonra bir serçe gibi her bir yana dokundukça baş döndüren.
Kiminin yanında, kiminin de olmasada yanında,
kiminin yetimliği, dokunsada omuz dallarına,
hissetmekte yeter gönülden olsun..
Bilinir ki her zaman yanımızda.

Vakitsiz gidişlerinde, her gün aynı saat çalsada.
Uyumak ne kelime, uykususuzluk tutsada.
Sen en son yolculuğunda, ben yine aynı yerde, yaşım gittiğin yaşta olsada..
Yine küçüğünüm ben.
Gönlümde büyütmeye devam ettiğim.
O büyüklüğünde kaybolan ben, yine duramadım yazdım Anneler gününde..

Güven Gürbüz”

ŞİMDİ

Feleğin ipine çamaşır asanlar.
Kurudu beyler, gelin, toplayın şimdi.
Rüzgar ekipte, bak, fırtına biçenler.
Kirliye çare bulun, paklayın şimdi.

Doğayı kirleten, insanı titreten.
Ayrıştırma. Yanyana getirin şimdi.
Çareyi çaresizliğe dönüştüren.
İlimi, irfanı da toplayın şimdi.

Koşun dostlar koşun, koşun, diyemezsin.
Sırtın dönük, dostun yüzünü gör şimdi.
Hasretliği böyle de öğretemezsin.
Yaz kitapları da haydi, okut şimdi.

Arsıza makam verdin, gamsıza mevki.
Geniş koltukları bol, bol, dağıt şimdi.
Diyecek çok, gelin haydi bir araya.
Sokağa atılacak kalmadı belki.

Ne ararsın ki, kalmadı, ondan, bundan.
Medet yaradandadır. İsteyin şimdi.
Bile, bile, kul hakkını yiyenlerden.
Gelinde dünyada, hesap sorun şimdi.

Çaresizlikten çareye çare olmaz.
Çareyi çarelerden arayın şimdi.
Gün gelirde günler, ilim, irfan yetmez.
İyi bakıp, kendinizde bulun şimdi.

Herşey benim, her şey bende, diyen zatlar.
Pencereden melul, melul, bakar şimdi.
Kulları hayır kapısından kovanlar.
Kendini de imtihana çeker şimdi.

Güven der adam yerine koymadılar.
Hak yiyenler hakkını düşünsün şimdi.
Gözleri hepten yükseklerde gezenler.
Yerin yüzünü arar bulamaz şimdi.

11 Nisan 2020

Güven Gürbüz – Ankara

İNSAN MI..?

Gökyüzünü çaldılar,
Koca, koca, binalar.
Yoksula bakmadılar,
Maddiyata tapanlar.

Kuruyan pınarları,
Yok olan ağaçları,
Eskimiş mevsimleri,
Giden gelir mi geri?

Kula, kulu kul yapan.
Ecdadı hiçe sayan.
Vatanını unutan.
Değil mi ki insandan?

Kibir boyundan büyük.
Ne bilir büyük, küçük.
Akıllar hepten kaçık.
Dökülmüş açık, saçık.

En büyük geçim derdi.
Kimi, kimse bilmedi.
Halin nedir sormadı.
İnsan, insana kadı..

Güven der bilmeyelim.
Haksız mı? sormayalım.
Nerdeymiş? görmeyelim.
Ne demiş? duymayalım.

Güven Gürbüz
3 Kasım 2019 Şebinkarahisar & Ankara

VEFASIZ..

UNUTULMUŞLAR BİRER, BİRER.
ADINA DA KADER DİYENLER.
BİR TENHA DA O’NU GÖRMÜŞLER.
KENDİNE BİR DE DOST BİLENLER..

GÜNEŞE DÖNENLER YÜZÜNÜ.
KARANLIĞA GÖMER ÖZÜNÜ.
BİLMEZLER Kİ, ÖZÜN SÖZÜNÜ.
KALP SÖYLER, AÇAR DA GÖZÜNÜ..

KİBİR EYLEME, DUR BİR KERE.
SARILMA DOST DİYE AKREBE.
KİMİ BEY OLUR, KİMİ MARABA.
ŞİMDİ KİM BİLİR Kİ, NEREDE.

KIYMET BİLMEZ,HEPTEN UÇARSIN.
KANADIN DA YOLUK BİLMEZSİN.
YAR YAMANDIR DAĞLAR, GÖRMEZSİN.
YAR DEDİĞİN DİYAR, SEVMEZSİN.

UNUT DEDİLER VEFASIZI.
İÇİNDE YOKTUR HİÇ BİR SIZI.
MAKAM, MEVKİ, ŞÖHRET, HIRSIZI.
MADDİYAT İÇİN ÇALAR SAZI.

PARA, PUL İÇİN OLMUŞ ARSIZ,
ARSIZ OLUR SONUNDA GAMSIZ.
İKİ KAPILI HAN, KAPISIZ.
ANAHTARI KALP DEDİR,SAPSIZ.

BİR HAYALDİR HEP ADIN ADSIZ.
HER İKİ CİHANDA BİR SENSİZ.
OĞLUN, KIZIN, KALINCA SESSİZ.
BULAMAZSIN KUYULAR DİPSİZ.

BIRAK YALAN DÜNYADA KALSIN.
YILLARA NİSBET ALTIN TASIN.
KİMEDİR TUTTUĞUN O YASIN.
BU GÜNDE VARSIN, YARIN YOKSUN.

GÜVEN DER; SÖZÜN BAK SÖZ OLUR.
KİMİ ALTIN, KİMİ PAS KALIR.
CAHİL İLE SOHBET MASALDIR.
ALİM İLE İRFAN MİRASTIR.

30 EKİM 2019 – ŞEBİNKARAHİSAR -ANKARA

GÜVEN GÜRBÜZ

Bizim gençliğimiz..

Yokluğu yok sayan, var ile mutlu kalanlar.
Umutları hayaller arasına katanlar.
Bulduğunuda, paylaşmasınıda, bilenler.
Bir dağın yamacından fışkıran çağlayandı..

Bizim gençliğimiz.

Mum ışığında, kalemi deftere sevdiren.
Kardan beyaz sözler ile nağmeler dizdiren.
Vefasızlara dem vurup, vefayı gösteren,
Geceleyin gökyüzünü aydınlatan ay’dı.

Bizim gençliğimiz..

Bilinci, cehalete değişmeyen alimdi.
Aklı, ilim ile birleştiren düşünendi.
Yozları, bağnazı bilen, çağdaşlık diyendi.
Şafak vakti aydınlığı doğuran Güneşdi..

Bizim gençliğimiz..

Hak bildiği yolda yalnız giden bir şairdi.
“Gidemediğin yer senin değildir” diyendi.
Umudu satmaz, akıl acizine kanmazdı.
Derya deniz hep biriz diyen, dev dalgalardı.

Bizim gençliğimiz..

Ömrü çabuk biten, bizim büyüklerimizdi.
Ne sitem, ne matem, içimizde sırrımızdı.
Dilimize tiken, çiğneyip yuttuğumuzdu.
Çorakta, papatya gibi açanlarımızdı.

Bizim gençliğimiz..

Elveda demem, yüreğimde inci tanemdi.
Hüznümde vah çekmem, iyi ki sendin diyendi.
Umutlar yaşasın, ben öleyim diyenlerdi.
Karatoprağa yeşillik.,.Unutulanlardı.

Bizim gençliğimiz.

05 Temmuz 2018

Ankara – Şebinkarahisar