VARSA KITLIK, ARANIR İNSAFLIK.

Para parayı görür. Çeker kendine çoğalır.
Ya bulamayan ne olur? Yoksulluk bulursa yine yoksulu bulur.
Canavarın adı Enflasyon. Yok bulunamıyor karnını doyuran.
Kapı, baca, Köy, Mahallle gezen. Yedikçe doymayan.
Kimdir diye sorarlar bunu yaratan. Aşağıdan, yukarıdan.
Yolun sonu görünmeyen. Gece horlayan. Gündüz kükreyen.
Kimleri dost edinir varmı bilmeyen? Sen söylesen ben yazsam.
Şöyle olur desende bir düzeltsen.Ey muzdariplenen.
Bakar durursun. Susar oturursun. Ay sonu gelmez ne dersin?
Var olmadan varlığı tüketirsin. Borç hanene yazarsın.

Kime ne diyelim? Kimden ne soralım? İşin sırrı nerede o’nu bulalım.
Etrafımıza iyi bakalım. Ümit edelim.
‘Sandıkta’ der biri yanıtım. ‘Ortada belli değilmi der’ diğeri kanıtım.
Biri; ‘Ben bundan bir şey anlamadım.’
Uzun oturur kısa kalkarız. Akşam yatar, sabah kalkarız.
Her gün yeni bir masallayız. Acaba çok mu uyuruz? Uyutuluruz.
İyidir niyetimiz. Yoktur hiç kötü söyleyenimiz.
O kadar çok ki umudumuz. Her gördüğümüzle paylaşırız.
Kanaat ederiz var olana. Koşar gideriz sıkıntıda olana.
Allahta acısın bizlere acıyana. Havalemiz hep yaradana.

Ördek Çorbası İçiyorum

Nasreddin Hoca hayattayken büyük bir kıtlık olur.Bırakın eti, bir lokma ekmeği bile bulmak çok zordur.
Evde bulduğu kuru ekmek parçalarını alan Hoca,Akşehir Gölü’nün kenarına geldiğinde bir de ne görsün,gölde ördekler yüzüyor.
Hoca, bunlardan birkaçını yakalamak isterse de başaramaz.
Ardından da yorgun argın bir ağacın gölgesine oturur ve evinden getirdiği kuru ekmeği suya bandıra bandıra yemeye başlar.
O sırada çevreden geçmekte olan insanlar, Hoca’nın bu garip hâlini görünce dayanamaz ve sorarlar:
“Hayrola Hocam, ne yapıyorsun?” Nasreddin Hoca: “Görmüyor musunuz, ördek çorbası içiyorum.” diye cevap verir.

Hayallerle yaşıyoruz. Kendi kendimize esip gürlüyoruz.
Kime ne söylüyoruz. Bilmiyoruz.
Duyun sesimizi duyacaklar. Koşsun gelsin yoksula el uzatacaklar.
Halin ne diye soracaklar.
Bulduğuna şükret eyvallah. Bulamazsan ya Allah.
Kime ne söyledik ki estağfürullah.
Herkes alınır üstüne. Kimse göz dikmiyor kimsenin kürküne.
Garibinde kulak ver türküsüne.
Aman eller. Bizim eller. Yavan ekmek yiyenler.
Nerede diye soracaklar. Bir baş soğana göz tikenler.
Allah şahit biliyor. Kimin ne yaptığını görüyor.
Kimler, kimlere, ne yalanlar söylüyor.

Biz yazdık arzuhalimizi. Varlığımız ne ise onunla kurarız soframızı.
Davet ederiz etrafımızı.
Bizim öğrendiğimiz paylaşmak. Tok iken acın halinide bilmek.
Dilden kağıda dökmek. Tercüman olmak.
Halden anlamayana hal sorulur mu? El insaf deyip, yanına varılır mı?
Çoktur hallerimiz. Uzun sürer arzuhalimiz.
Varsa yoksa garibanımız. İsteriz ki bir kenara atılmayız.
Haftanın yazısı. Yazılamadı kaldı çoğunun sızısı.
Elbet vardır bir çaresi. Yaradanadır havale etmesi.

Güven Gürbüz

29 Temmuz 2023

Şebinkarahisar / Ankara