Geleceğe Seda, Zemheriye Elveda..

Tek başına kalmak demek değildir, mumun devrildiği yerde.

Toprağın yeniden filizlendirmesidir yeşil otları, çayır çimenle arkadaş zemherinin soğuğuna kadar en son an.

Gün ışığının aydınlığı tüm doğaya, karanlığa nisbet aydınlığı arayanların umut ışığı.

Toprağı ısıtan Güneş’in canlılara müjdesidir, donmak yok artık diyerek, zemherinin soğuğuna kadar en son an.

Karagözlü memleketimizin, Baht-ı Karahisar karikatüründe “Valimizi geri verin” tabelasından çıkan manadır kara kalemin yazdığı, sonra anlamaktır.”Neden..?” sorusuna yanıt bulmayı..

Umudun bir sarmaşığın sarıldığı gibidir bulduğu ilk mekanın uzana bildiği yerine kadar.

Susuz kalıp kuruyana kadar zemheriyi beklemeden.

Biz ne zemheriler gördük diyenlerdir, taşlarını toplaya, toplayan, verimli tarla, tarladan sarı, sarı buğdayları yetiştiren, Nasırlı elleriyle çift süren emicenin; öküzünü evladı gibi sevip, okşayan, besleyendir. Atalarımızdan, bir kenarda unutulmuş çiftin, çubuğundan, son kalan. Gurbete gidenlerin arkasından gözyaşı döken ninelerin hasesinde kalan izidir maziden hatırası.

Ben senin özgürlüğünden doğdum memleketim diyen, emeğini rüzgara kaptırmayan, çiçeğini açtırmadan soldurmayan hemşerilerimdir en güzel hatıralarımın kahramanları.

Duygularıma ortak, özlemlerime sahip, umudumuzun geleceği, sönmeyen nurumuz, Umurumuz memleketimiz diyenler hep beraberiz..

Kısa süren Vakıf yönetim kurulu üyeliğinden, gördüğüm lüzum üzerine bu gün itibariyle ayrılıyorum.

Gönülden gönüle bir yol vardır, Bilinmez..dediği gibi şairin..

O’yol o kadar derinmiş ki, bilenlerinde bir o kadar derin düşüncelere sahip olması gerektiğini anladım.

Hepinizi sevgiyle selamlıyorum.

Güven Gürbüz

18 Şubat 2019 Ankara & Şebinkarahisar