De ki köyümün adı MEYKEL

Yoruldum oğul artık git, gel.

Eskiler yitti kalmadı dem.

Kime ağlasam, kime gülsem.

Selam olsun.

Kapı önünde mor menekşem.

 

Köyümün pınarları kurur.

Daha dünkü dostlar el olur.

Eskiler yitti, yollar çamur.

Tütsüler durdu, köyler mahmur,

Selam olsun

Ekinlerine, dikenine..

 

Üç beş hane, kalmadı ev, bark.

Göçtüler gurbete dönmez çark.

Gel oğul, bir de halime bak.

Şu gurbet de garipte kalsak,

Selam olsun

Dumanlı dağlar, dere, ırmak.

 

Ne hısım kaldı, ne akraba.

Geçim derdi hepten sarınca.

Eskilerde Toprak olunca,

Kalmadı, birde Ana, Baba.

Selam olsun

Dikili taşlar yol boyunca..

 

Güven der ki gurbet gazeli.

Kim sevmez ki hemde güzeli.

Deli olmadan olmaz Veli.

Derlerdi atalar evveli.

Selam olsun

Değişenlere, görmeyeli.

 

20.08.2005 Ankara Çankaya

Güven Gürbüz