YAŞLANDIK MI NE…?

Yıllara verdi kendini esti rüzgar.
Dağ,taş,ova,dere,tepe,ırmak, nehir.
Sildi, süpürdü, mazi oldu anılar.
“Aldımya seni senden” derde kim anlar?

Gelmez geriye,bekleme hiç boşuna.
Son kez el salla uçan gurbet kuşuna.
Her insanın gurbeti kendi içine.
“Ya döner,ya dönmez dost”derde kime ne?

Yetimliğini vurma sakın yüzüne.
Kalmaz bu devran elbet, döner tersine.
Sende anlarsın kalınca tek başına.
Erir giderde,karışır gözyaşına.

Çileden çile,candan can olur tende.
Gönülde yaşarda,terk eder bir günde.
Anlar elbet yaş kemale erdiğinde.
“Nerede?” derde,bulamaz en derinde.

Bir hikaye idi,sayfası kalmadı.
Yazarı kim idi,kimse bilemedi.
Dediler “İnsanoğlu,O’bir hiç idi.”
“Şurada yatar bak,karatoprak oldu.”

Güven der, sözlerden söz ola biline.
Sözlerden kitaplar olupta okuna.
Kalpten kalbe giden yollarda görüne.
Irmaklar misali coştukca coşana.

08 Şubat 2017 Çarşamba saat: 17.10

Güven Gürbüz
Şebinkarahisar – Ankara