…anneme mektup..

 

Baş ucuna konmuş, bir cılız serçe kuşu..

Baktı durdu, akıttı inceden gözyaşı..

Sabah erken kalk derdinya tırman yokuşu…

Bilemedim, O’ anmış nasip dağılışı.

 

Bu benim anam buradamı yatar dedim.

Okşadım mezar taşlarını, sildim yudum..

Küçüldüm küçüldüm, küçük bir çocuk oldum..

Baktım.. Aradım ellerini, bulamadım..

 

Ne tez geçmiş bak zaman, bende bilemedim..

Zalimler sarmış dört yanımı göremedim..

Dostlarımda mı var imiş, hiç bulamadım..

Çırpındım hep, bir serçe kadar olamadım..

 

Torunların büyüdü bak, göremesende.

Dua okudum dün gece, duyamasanda.

Bir bahçede yemyeşildik, dolu vursada.

Sen yoksun yine, ruhun, ruhumu sarsada.

 

Ümit ektim bu yıl yine düş tarlasında..

Takıldı gözlerim şu sokak lambasında.

Uçan kanatlılar, hiç biri konmasada,

Ben gelirim bak yanına, gerçek zamanda..

 

Güven der, düşmüşüz anam dünya hanına..

Derler ki “Selamsız girilmez dost bağına.”

Her ne verirse yaradan verir kuluna..

Kahi tutar bakar, kahi alır yanına…

 

20. Mart.2014

Güven Gürbüz