İNSAN OLANA NE GEREK

Çıktım dağlarına da   seyran eyledim.
Sordum hallerini de derdin dinledim.  
Güldürdü de beni, ben   yine   gülmedim,
Gülmeden önce, bir de   ağlamak gerek…

 
Baktım mor sümbüle,   küstüm sana demiş.
Bahçeye de   ayrık otunu sar. demiı.  
Yolmuş,   yolmuş,   yolmuşta   tüketememiş..
Demeden önce bir de anlamak gerek..

 
Bahtım kara der, anam,   yanar çaresiz .
Dost bağına girilmezmiş   bahanesiz.    
Gelde bahane et, özledim de. sensiz..
Hasreti de önceden dost,   tatmak gerek..

 
Yollara düştüm bacım,   köyümü sordum.
Üşüdüm, kar da yağdı bak, eyvah, dondum.  
Kuşlar da yok olmuş, kurtlar yolu tutmuş,      
Yollar çetin, yanında   yoldaşın   gerek.  

 
Eğdi boynunu, ben bir garibim dedi.  
Alyanağı   uzattı, gamzeden dedi..
Niyeti bozdu, gel   koluma   gir dedi..
Saz , söz mecliste, yanında defter gerek.  

 
Yaz hallerimi iki çift söz,   dedi de..
Biri memlekette, diğeri   gurbette,
Biri gözyaşı,   biri daha sepette,  
Sepetide,   külfette,   çıkarmak gerek.  

 
Çok söyleme derler dost,   arsız   olmasın,
Aç koyma sakın hırsızlığı bilmesin,
Sende varsa ver, ver ki   yine bulursun..
Göreni görür allah, inanmak   gerek..

 

Güven Gürbüz   – 26 Ocak 2009
Ankara/Çankaya

Bir cevap yazın