İnsanlığa galip gelmiş,
Merhamete üstün,
Şefkate küskün.
Varsa yoksa para, pul.

Kula kulluk yapanlar,
Şirinleri oynayanlar,
El üstünde mantar,
Çiçekte açar, taklada atar.
Yaş, baş, o da neymiş?,
Haysiyet on para, hissiyat inmiş sıfıra,
Duygu dünyası bombalanmış,
Saçları ağarmış, çoğu kel kalmış.
Varsa yoksa para, pul.

Kadın, erkek, çoluk, çocuk, ergen,
Bulamayınca gergin,
Yokluğunda yerin dibine girdiği moralin,
Ne ilkenin kaldığı, ne etiğin, ne bitığin, ne olduğunu bildiği,
Eline geçenin anahtar gibi kullandığı,
Varsa yoksa para, pul.

Memleket sevdasına koşanlara çelme takan,
Kuyulara atan,
Atasını unutup, toprağını kurutup,
Uğruna anlık söz ile kuruş, kuruş harcayan,
Varsa yoksa para, pul.

Memleketin bacalarına ot tıkayan,
İşçisini kış günü sokağa atan,
Evlatlarını dahi bahardan bahara tanıyan,
Patronluğun rehavetinde, hayaliyle yaşayan,
Yokluğunda uykularını kaçıran,
Bulduğunda yoksulu tanımayan,
Varsa yoksa para, pul.

İzzet-i nefis i çul niyetine, takıp, çıkaran.
Yırtık potin gibi sokağa attıran,
Zenginin koynunda büyüyen,
Fakirin rüyasını süsleyen,
Varsa yoksa para, pul.

Ne din tanır, ne iman,
Çatlarsa alnı, şah damardan,
Ne anadan, ne babadan,
Miras kalsa da atadan,
Çiçek gibi büyümez her saksıdan,
Varsa yoksa para, pul.

Sevenleri ayırır, zenginleri kayırır,
Kimde çoksa o’na dayıdır,
Onu sevmeyen kibar ayıdır.
Varsa yoksa para pul.

Kimi buldu, erdi murada.
Kimi kaybetti, arkasından baktı kır ata.
Delikanlılığı da bozdu kerata.
Varsa yoksa para, pul.

Uzadıkça uzar bu işin sonu,
Kalmayınca giyecek yırtık donu,
Unutmadan bir de söyleyin şunu,
Allahın sınavındaydın Allahın kulu..
Üç metre kaput bezi ile gider iken, dünyadan insanoğlu,
Azrail e galip gelsin de, verirken son soluğu,
Varsa yoksa para, pul.

13.01.2008 – Ankara – Güven Gürbüz